Sauron w Mordorze (1701-3262 DE) 
Następnym planem Saurona było opanowanie ludzi. Około 1800 DE Sauron
umocnił swoją władzę na wschodzie. Tamtejsze ludy uważały Saurona za
boga, lękały się go i służyły mu. Rozdał też ludziom Dziewięć
Pierścieni, za pomocą których usidlił dziewięciu ludzkich władców. Około
2250 pojawili się jako Nazgûle,
w pełni posłuszne Władcy Ciemności upiory, wśród których było ponoć
trzech byłych númenorejskich książąt. Od tej pory Sauron zaczął
gromadzić armie i atakować porty númenorejskie w Śródziemiu. Zaczęły się
Czarne Lata,
a Saurona zaczęto nazywać Czarnym Władcą i Nieprzyjacielem. Pod koniec
Drugiej Ery przyjął tytuł Króla Ludzi i zapowiedział, że wyniszczy
Númenorejczyków, a nawet zniszczy Númenor.
W związku z tym w 3261 DE żądny władzy król Númenoru, Ar-Pharazôn na czele wielkiej armii wylądował w Śródziemiu i wezwał Saurona przed siebie, pragnąc uczynić go swym sługą. W 3262 roku Sauron, widząc potęgę wojsk Númenoru, ukorzył się przed Ar-Pharazônem, który, nieświadom podstępu, zabrał Saurona jako jeńca do Númenoru.
W Númenorze (3262-3319 DE)
Z czasem Sauron zdołał wkraść się w łaski władcy, a w 3265 DE stał
się jego głównym doradcą. Rządy Ar-Pharazôna, który pozostawał pod jego
wpływem były bardzo krwawe: prześladowano Wiernych, zbudowano Świątynię Melkora,
w której pod dyktando Saurona zaczęto składać ofiary z ludzi, a z
podległymi mieszkańcami Śródziemia odnoszono się jak z niewolnikami.
Ścięto także drzewo Nimloth. W końcu obawiający się starości władca, zmanipulowany przez Saurona postanowił podbić Aman,
w celu zyskania nieśmiertelności, w związku z czym w DE 3319 Númenor
został zatopiony. W czasie zagłady, której Sauron nie przewidywał,
musiał on utracić swoją cielesną powłokę. Jego duch powrócił jednak w
3320 DE do Mordoru, gdzie założywszy na palec potężny Pierścień zaczął
odbudowywać swą potęgę. Utracił jednak zdolność przybierania pięknego
wyglądu i powoli, medytując w swej wieży, stworzył sobie nową postać,
ukazując się jako Oko Saurona.
Wojna z Gondorem i Ostatnim Sojuszem (3429-3441 DE)
W 3429 DE Sauron zaatakował mieszczący się na granicy Mordoru Gondor, zdobywając Minas Ithil. W reakcji na to został zawiązany Ostatni Sojusz elfów i ludzi, którego wojska wystąpiły przeciw Sauronowi i zwyciężyły w bitwie na Dagorlad w 3434 roku, rozpoczynając siedmioletnie oblężenie Barad-dûr. Na końcu Sauron wyruszył osobiście do walki, zabijając Elendila i Gil-galada. Wtedy też, w 3441 TE, Isildur odciął Jedyny Pierścień z ręki Saurona resztkami Narsila, miecza swego ojca. Sauron, tracąc Pierścień został pokonany i stał się jedynie słabym duchem.
Trzecia Era
Oko Saurona
Czarnoksiężnik w Dol Guldur (1050-2941 TE)
Około 1050 TE na Wielki Zielony Las padł cień i odtąd zaczęto go nazywać Mroczną Puszczą. Około 1100 TE, przybyli do Śródziemia Istari,
którzy odkrywając to, zaczęli podejrzewać obecność jednego z Nazgûli.
Wkrótce, w Śródziemiu pojawiały się znowu złe moce: orkowie, Nazgûle, balrog w Morii itp. Około 2060 TE moc Dol Guldur
zaczęła rosnąć i wtedy mędrcy po raz pierwszy wysnuli podejrzenie, że
tzw. Czarnoksiężnik to sam Sauron. Gdy w 2063 TE udał się tam Gandalf, Sauron ukrył się dalej na wschodzie, zapoczątkowując okres Niespokojnego Pokoju, lecz w 2460 roku powrócił ze wzmożoną siłą. W Dol Guldur, oddając się czarom, odzyskiwał on siły i wciąż poszukiwał w Anduinie jedynego Pierścienia, w którym tkwiła potrzebna mu do odżycia moc, podczas gdy orkowie opanowując Góry Mgliste blokowali drogi z Eriadoru. Po ponownych zwiadach w Dol Guldur w 2850 TE, Gandalf potwierdził obecność Saurona, ale Saruman odradził wyprawę. Dopiero w 2941 Biała Rada zaatakowała twierdzę, a Sauron, ustaliwszy swe plany opuścił Mroczną Puszczę.
Powrót do Mordoru i Wojna o Pierścień (2942 - 3019 TE) - pokonanie Saurona
W 2942 TE Sauron potajemnie przybył do Mordoru, a w 2951 TE wystąpił już jawnie, rozpoczynając odbudowę Barad-dûr i wysyłając Nazgûle do odbicia Dol Guldur. W 2954 Góra Przeznaczenia znów wybuchła ogniem. Ok 3000 TE cień Mordoru zaczął się rozszerzać, a Saruman został zwiedzony przez Władcę Ciemności. W 3009 TE słudzy Saurona pojmali Golluma i dowiedzieli się o odnalezieniu Pierścienia przez Bilba, wobec czego Sauron wysłał na poszukiwanie Nazgûle, które odkryły w 3018 TE, że Pierścień zmierza na wschód.W 3019 TE Sauron, podejrzewając, że siły dobra chcą użyć Pierścień przeciw niemu, zaatakował Królestwa Śródziemia. Wielka armia pod dowództwem Wodza Nazgûli zaatakowała Minas Tirith, inne oddziały napadły na Rohan, Dale, Esgaroth, Mroczną Puszczę i Lórien. Po przegranych przez Saurona bitwach, Aragorn, potomek królów Gondoru przybył pod Morannon na ostateczne starcie, lecz w tym momencie, 25.03.3019 TE, Sauron poniósł niespodziewaną klęskę, gdy Frodo Baggins, wysłany przez Elronda i Gandalfa niziołek z Shire'u dotarł potajemnie do Góry Przeznaczenia, gdzie Jedyny Pierścień został zniszczony przez płomienie z których powstał.
Wtedy upadła ostatecznie moc Saurona, a on sam przemienił się w złowieszczy cień. Wieża Barad-dûr zawaliła się, orkowie się rozproszyli, a Mordor stał się lennem Gondoru.
